Op de thee bij Obama

Zo dan! 04:55 nederlandse tijd geschreven. Goedemorgen alvast jullie! Zat Sim dan, aan de andere kant van de wereld, wetende dat ze over 4 uurtjes rechtop in haar bed zou zitten omdat ze haar Nederlandse slaapritme nog niet vergeten is...
Mag de pret niet drukken! WASHINGTON HERE I AM!
Het nu al mooie en onvergetelijke avontuur begon al meteen bij de border security. Of ik "even" de 4 vingers van mijn rechterhand naast elkaar wilden leggen op de vinger scanner. Ja, daar vraag je me wat! Daar ging het dus mis ;) Dus ik besloot dat het een goed idee was om met mijn andere hand ze bij elkaar te houden. Vervolgens moest de rechter duim. Die man moet vast gedacht hebben: wat een idioot... Sim zag zichzelf al zitten, apart meegenomen, ondervragingen ;) Of Simone dan ook even de vingers van haar linkerhand wilden scannen... Voor hem natuurlijk een uitgelezen kans na dit ongemakkelijke moment om te vragen wat ik kom doen, wat ik studeer, met wie ik kwam, wat zij doen en of ik wel weer een ticket terug had geboekt. Anyway, ik mocht gelukkig door. Norbert en Dé stonden al klaar om me op te halen en door de file heen te sleuren.
Eenmaal ingecheckt (met mijn "ouders" erbij want 21 jaar zijn we pas over een maand :)) zijn we naar National Harbor gereden waar Nob en Dé verbleven. Daar heerlijk gegeten en "op tijd" naar bed gegaan.

Gisteren ben ik alleen op verkenningstocht door Washington gegaan op de fiets. De factor 30 zonnebrand heeft niet mogen baten helaas, maar dat mag de pret niet drukken! Fietsen door de stad is best makkelijk, zeker als Nederlander, en op elke hoek van de straat kun je hem zo weer inleveren (als je dit ziet tenminste). Uiteraard ontbrak het Witte Huis niet op mijn lijstje en aangezien Mister Obama thuis was en dus zijn hele voortuin van 3 kilometer lang vol lag en stond met agenten, snipers en drugshonden, dacht ik dat het een mooi moment was om even aan te bellen. Het was zelfs zo erg, dat we niet direct langs het hek mochten lopen, maar wel 5 meter verderop. Gekke mensen, die Amerikanen. Helaas had Obama een belangrijke afspraak met Bernie Sanders en kon ik dus niet lang blijven, maar kan niet anders zeggen: aardige kerel, die Obama!
Na het zien van het Witte Huis, Lincoln Memorial, Washington Monument, US Capitol en nog vele andere mooie, imposante gebouwen en monumenten, was Sim wel toe aan een drankje. Weer terug in National Harbor met Dé, tijd om te eten, kon ik die wel vergeten met mijn minderjarige leeftijd. Ik zie mijn ouders nu al lachen, terwijl ze dit lezen. Vandaag een dagje rustig aan doen, lunchen met Dees en uitkijken naar de terugkomst van Norbert!


Liefs,
Sim